Έτος ιδρύσεως 1889
Πατριωτικός Σύνδεσμος Τρικολώνων
Την ιδέα σύστασης του Πατριωτικού Συνδέσμου Τρικολώνων είχαν οι Αθανάσιος Παπαχριστόπουλος, Π. Παπαγεωργακόπουλος, Αντ. Νικητόπουλος και Δημ. Σταμοίρης.
Διαχρονικός στόχος του συνδέσμου μας αποτελεί η αδελφική συνεργασία των μελών του, η ενίσχυση και βοήθεια των ερχομένων από την περιφέρεια του Δήμου μας στην Αττική για εγκατάσταση και εξεύρεση εργασίας.
Σύλλογος Τρικολώνων
Η ιστορία
Την ιδέα σύστασης του Πατριωτικού Συνδέσμου Τρικολώνων είχαν οι Αθανάσιος Παπαχριστόπουλος, Π. Παπαγεωργακόπουλος, Αντ. Νικητόπουλος και Δημ. Σταμοίρης.
Τον Απρίλιο 1888 συνήλθαν οι διαμένοντες εις Αθήνα και Πειραιά Τρικολώνιοι και εψήφισαν το καταστατικό του Συνδέσμου, το οποίο εγκρίθηκε με Βασιλικό Διάταγμα της 7 Ιουλίου 1889. Κατά την πρώτη Γενική Συνέλευση των μελών του Συνδέσμου την 11η Απριλίου 1888, ο εκ των ιδρυτών Αθ. Παπαχριστόπουλος εκφώνησε ενθουσιώδη λόγο μεταξύ δε άλλων είπε:
«…ο σκοπός δι’ ον συνήλθομεν ενταύθα είναι αγνός και ανεπίδεκτος πλαγίων σκέψεων. Εισερχόμεθα εις αμοιβαίον σύνδεσμον, όστις προωρίσται να εξυπηρετήσει συμφέροντα όχι προσωπικά, ουδέ μερικά, αλλά κοινά και γενικά, συμφέροντα ου μόνον του ενεστώτος της Πατρίδος, αλλά πολλώ μάλλον του μέλλοντος αυτής.».
«Δεν αμφιβάλλω ότι αίσθημα διαπύρου φιλοπατρίας διαφλέγει τας ημετέρας ψυχάς και δια τούτο πέποιθα, ότι θα εκτιμήσετε τους λόγους μου όχι κατά την μάθησιν και την ρητορεία μου αλλά κατά την αγάπην, ην από κοινού αισθανόμεθα προς την γεννήσασα και εκθρεύσασα ημάς φίλην Πατρίδα.»
«Αποβλέποντες λοιπόν εις το μέγεθος και την ιερότητα του σκοπού, όστις αγαθή τύχη από τούδε συνάπτει ημάς εις εν σώμα ηθικόν, πρέπει να αποδυόμεθα, εις αυτόν μετά της σταθεράς αποφάσεως ότι θα εργασθώμεν εκθύμως και μετ’ αυταπαρνήσεως και έχοντες υπόψη τας τοιαύτας εθελαγάθους επιχειρήσεις φθονεί ο κακός δαίμων της ανθρωπότητος και ενσπείρει ζιζάνια εν αυταίς, θα ενθαρρύνωμεν αλλήλους, λέγοντε ερρέτωσαν αφ’ημών έριδες, διχοστασίαι, στασιμότης, οπισθοδρόμησις. Ερρέτω αφ’ημών πάσα ιδιοτέλεια ευθεία ή πλαγία και πάσα άκαιρος φιλοπρωτία και φιλοτιμία. Πάντα ταύτα και τα τοιαύτα ερρέτωσαν είη δ’ ημίν, ειρήνη διηνεκής και ομόνοια αδιάσπαστος και τελεία.».
Σκοπός του Συνδέσμου
Η αδελφική συνεργασία των μελών του. Η ενίσχυση και βοήθεια των ερχομένων από την περιφέρεια του Δήμου μας στην Αττική για εγκατάσταση και εξεύρεση εργασίας.
Η εκτέλεση κοινωφελών έργων στα χωριά του δήμου, καλλωπισμός πλατειών, συντήρηση ναών και σχολείων. Η συνδρομή του Συνδέσμου προς τη Δημοτική αρχή για την αποτελεσματικότερη εκτέλεση του έργου της.
Η παροχή κάθε συνδρομής στους αγρότες για την αύξηση του εισοδήματός των. Όπως η σύσταση φυτωρίου καρποφόρων δένδρων, τα οποία θα παραχωρούνται δωρεάν, να δίδονται χρηματικά βραβεία εις εκείνους που φυτεύουν αρκετά δένδρα, η αποστολή γεωπόνου για την παροχή οδηγιών στους αγρότες. Ακόμη στους σκοπούς του Συνδέσμου ήταν η διευθέτηση των πηγών και η ανόρυξη πηγαδιών για την ύδρευση των κατοίκων και την άρδευση των αγρών.
Η ίδρυση αρχικά μικρών βιοτεχνιών με προοπτική μεταγενέστερης επέκτασης όπως υφαντουργείου, υποδηματοποιίας, χρυσοχοΐας δια την επί τόπου απασχόληση ανδρών και γυναικών, προς αποφυγήν αποδημίας.
Κατά τα πρώτα χρόνια της δράσης του με επιτυχία επιτέλεσε τον πρώτο σκοπό , δηλαδή την εξεύρεση εργασίας στους ερχόμενους στην Αττική πατριώτες. Ο τότε Διευθυντής των Σιδηροδρόμων Αττικής, αείμνηστος Π. Μπασιάκος διόρισε δεκάδες Στεμνιτσίωτες στους σιδηροδρόμους. Από Μαρούσι και Κηφισιά μέχρι Λαύριο σε όλα τα χωριά των Μεσογείων συνεστήθησαν παροικίες Στεμνιτσιωτών. Οι Δήμαρχοι Πειραιώς Μουτσόπουλοι τακτοποίησαν αρκετούς, αλλά και τα υπόλοιπα μέλη του Συνδέσμου παρείχαν κάθε βοήθεια και διευκόλυνση στους νεοερχόμενους πατριώτες. Με τη Δημοτική αρχή συνεργάζετο προσφέροντας κατά το δυνατός την ενίσχυσή του.
Επιτροπή του Συνδέσμου αποτελούμενη από τους Τρυφ. Μουτσόπουλο, Αρ. Παπαγεωργακόπουλο και Π. Μπασιάκο διεχειρίζετο τας εισπράξεις από τα λειβαδιάτικα μέχρις της συγκέντρωσης του ποσού για την κατασκευή του υδραγωγείου Στεμνίτσας που έγινε επί δημαρχίας Ι. Οικονομόπουλου. Επίσης ο Σύνδεσμος απέστειλε από Πειραιά μηχανικό που επέβλεπε την εκτέλεση του έργου.
Την 31η Δεκεμβρίου 1906 η περιουσία του Συνδέσμου ανήρχετο στο ποσό 42.253,25 δραχμών, αρκετά σεβαστό για την εποχή εκείνη. Ο Πρόεδρος στον απολογισμό του 1906 αναφέρει:
«Σκόπιμον δε, νομίζω όπως σημειώσω ενταύθα, κατά το διάστημα τούτο δεν εξετέλεσε ο Σύνδεσμος έργα, καθ’ όσον ολόκληρος η των παρελθόντων ετών περίοδος υπήρξεν περίοδος αποταμιεύσεως και υλικής του Συνδέσμου κραταιώσεως».
