Η μεταφορά της Μονής στην κορυφή αυτού του βράχου, κοντά σε αμπέλια και βοσκότοπους, συμπίπτει με την ακμή της Σχολής που διαπαιδαγώγησε πλήθος δασκάλων, ιεροκηρύκων, ιερέων, μοναχών και ανώτερων κληρικών. ‘Ήταν μια από τις πιο γνωστές σχολές στα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Στη Νέα Μονή -σήμερα είναι μετόχι της Ιεράς Μονής Προδρόμου-διατηρούνται καλά ο πύργος, όπου διαμένουν μοναχοί και φιλοξενούμενοι, και το καθολικό, αφιερωμένο επίσης στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Πρόκειται για έναν τετρακιόνιο ναό με τρούλο, που χτίστηκε το 1661 από Βορειοηπειρώτες με πρωτομάστορα τον Γιώργο Αρβανίτη, όπως μαρτυρεί η κτιτορική επιγραφή πάνω από το υπέρθυρο της κύριας εισόδου. Η εξωτερική τοιχοποιία του κοσμείται με οδοντωτές ταινίες, πήλινα πιάτα από τη Μ. Ασία -σώζονται μόνο δύο- και εντοιχισμένα ανάγλυφα. Πάνω από την είσοδο υψώνεται το κομψό καμπαναριό από πωρόλιθο.

 Στο εσωτερικό του ναού αξίζει να προσέξετε τη διάταξη της σταυρικής κάτοψης, που είναι απόλυτα συμμετρική, τις τοιχογραφίες, το ξύλινο τέμπλο με την εξαιρετική διακόσμηση και τις εικόνες του τέμπλου και του Δωδεκαόρτου. “Έχουν φιλοτεχνηθεί από τον κρήτα αγιογράφο Βίκτωρα. Κορυφαία ανάμεσά τους είναι η εικόνα του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου. Η αγιογράφηση έγινε το 1693 με δαπάνες του Πασά Μαυραειδή Φαρμάκη, Στεμνιτσιώτη που είχε εξισλαμιστεί, αλλά επανήλθε στο χριστιανισμό επί Ενετοκρατίας. Ο χορηγός εικονίζεται στο μέσον της δυτικής πλευράς του ναού δίπλα στην αγία Ελένη. Αποδίδεται ως χαρακτηριστικός τύπος Ανατολίτη, βλοσυρός με κομπολόι και πολυτελές ένδυμα. Κοντά στην εικόνα του χορηγού ξεχωρίζουν οι μορφές των αγίων Πέτρου και Παύλου και στη δεύτερη σειρά τα στηθάρια με τις μορφές διαφόρων αγίων. Ο άγνωστος δημιουργός αυτών των έργων ήταν πιθανόν ένας λαϊκός τεχνίτης που είχε εργαστεί στο Άγιο ‘Ορος και γνώριζε καλά τα βυζαντινά πρότυπα. Στο προαύλιο του καθολικού, εκτός από το κτίριο των κελιών βρίσκονται το οστεοφυλάκιο και μια βρύση, διατεταγμένα όλα σε διαφορετικά επίπεδα.